Kalpazor Ne Demek? Bir Kalbin Hırsızlık Hikayesi
Bazı kelimeler vardır, kulağa masum gelir ama içinde derin bir yara taşır. “Kalpazor” da işte öyle bir kelime. İlk duyduğumda gülümsedim; sonra düşündüm, sonra içim acıdı. Çünkü hepimizin hayatında bir kalpazor geçmiştir. Hadi gelin, size bir hikâye anlatayım…
Bir Akşamın Sessizliğinde Başlayan Hikâye
O akşam Elif, kahvesini eline alıp pencereden dışarı bakıyordu. Yağmur damlaları camdan aşağı süzülürken, telefonu titredi. Ekranda “Emir” yazıyordu. Aylar sonra gelen bu mesaj, kalbini tuhaf bir şekilde sıkıştırdı.
“Bir kahve içelim mi?” yazıyordu Emir, sanki hiçbir şey olmamış gibi.
Elif derin bir nefes aldı. Oysa o kahveyi çoktan içmişlerdi. O masada, o gözlerin içinde kaybolmuş, sonra da kendi kalbini orada bırakıp gitmişti. Emir, bir kez daha onu hatırlamıştı — ama sadece hatırlamıştı. Sevmiş miydi? Hayır. Emir bir “kalpazordu.”
Kalpazor: Kalbin Sahtekarı
“Kalpazor” kelimesi, “kalp” ve “kalpazan”ın birleşiminden türemiş bir halk deyimidir. Gerçek anlamıyla “kalpazan” sahte para basan kişidir. Ama mecaz anlamıyla “kalpazor”, sahte sevgilerle, yapay duygularla başkalarının kalbini çalan kişidir.
Onlar sevgi üretmez, taklit eder. Hisseder gibi yapar, ama aslında sadece rol oynar.
Emir tam da buydu. Akıllı, planlı, stratejik bir adamdı. Hayatta hiçbir şeyi şansa bırakmazdı. Onun için ilişkiler bile bir tür denklemdi: “Ne verirsem, ne alırım?”
Elif ise tamamen zıddıydı. Empatik, duygusal, anlamaya çalışan bir kadındı. Onun için sevgi bir strateji değil, bir teslimiyetti. Ve tam da bu yüzden, kalpazorlara en çok benzeyen değil, en çok inananlar zarar görürdü.
Erkek Stratejisi, Kadın Sezgisi
Emir her zaman “kontrol” kelimesine inanırdı. Duygularını kontrol eder, planlarını kontrol eder, hatta karşısındakinin tepkilerini bile hesap ederdi.
Elif ise kontrol değil, bağ kurmak isterdi. “Hisset” derdi, “yaşamak budur.”
Ama bir kalpazor için hissetmek tehlikeliydi. Çünkü hissetmek, kontrolü kaybetmekti.
Bir akşam Emir yine aradı. “Seni özledim,” dedi.
Elif sustu. “Nesini?” diye sordu sonunda.
Emir cevap veremedi. Çünkü özlediği şey, bir insan değil; bir his, bir alışkanlıktı.
Kalpazorlar insanları değil, duyguları sever. Onlar sevgiyi değil, sevgideki ilgiyi isterler. Bu yüzden her gidişlerinde ardında bir enkaz bırakırlar.
Bir Kadının Kalbinden Kalanlar
Elif, bir süre sonra kalbini toplamayı öğrendi. Artık bir mesaj geldiğinde kalbini değil, aklını dinliyordu.
Bir gün günlüğüne şöyle yazdı:
“Bir kalpazor beni kırdı ama ben hâlâ sevmekten vazgeçmedim. Çünkü o sahteydi, ben gerçek.”
İşte kalpazorluk tam da burada çöker: Sahte sevgi bir yere kadar gider. Gerçek olanın önünde sonunda yüzü düşer.
Kalpazorlar Neden Var?
Bu soru hepimizin içinde yankılanır: Neden kalpazorlar var?
Belki çünkü bazı insanlar duygularını taşımaya cesaret edemez. Sevmek ağır gelir, kırılmak korkutur. O yüzden taklit ederler, hissediyormuş gibi yaparlar.
Ama bu da bir ironi değil mi? Sahte bir sevgi, gerçek bir kalbi nasıl bu kadar derinden yaralayabilir?
Kalpazorluk bir tür savunma mekanizmasıdır. Gerçekten hissetmeye korkan insanlar, hissetmiş gibi yaparlar. Ama sonunda kendi içlerindeki boşluğu da büyütürler.
Sonuç: Kalbini Korurken Sertleşme
Elif’in hikâyesi bir uyarı değil, bir hatırlatmaydı:
Kalpazorlardan kaçın, ama kalbinin etrafına duvar örme. Çünkü duvarlar, kalpazoru dışarıda tutabilir ama sevgiyi de içeri alamaz.
Unutma, kalpazorluk bulaşıcı olabilir. Onlar seni duygusuzlaştırmak ister. Ama senin farkın, hâlâ hissedebilmende.
Ve belki de “kalpazor ne demek?” sorusunun en dürüst cevabı şu:
Kalpazor, sevginin sahte parasını basan ama sonunda iflas eden kişidir.